Forum grupy ASG - Gods Of War Łódź Airsoft Team
AK (AK-47)
AK znany jako Kałasznikow to radziecki karabinek automatyczny skonstruowany w 1947r. Co ciekawe bardzo często używane oznaczenie AK-47 nie jest do końca poprawne, broń weszła do uzbrojenia w 1949r jako AK. Niektórzy twierdzą że radziecka konstrukcja jest skopiowanym StG44, nie jest to jednak prawda, w niemieckim StG zastosowano inne ryglowanie (za pomocą wychylenia zamka w płaszczyźnie pionowej). Radziecki karabinek działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z lufy, ryglowanie odbywa się na zasadzie obrotu zamka. Broń strzela silnym nabojem pośrednim 7,62x39mm, zasilanie odbywa się z dwurzędowego magazynka łukowego o pojemności 30 naboi, możliwe jest również korzystanie z łukowych magazynków 40 nabojowych i bębnowych na 75 naboi od karabinka maszynowego RPK. Zarówno łoże, chwyt pistoletowy, jak i kolba stała zostały wykonane z drewna, w wersji AKS zastosowano składaną pod spód broni kolbę metalową. W latach 50-tych skonstruowana została zmodernizowana wersja o oznaczeniu AKM, egzemplarze ze składaną kolbą metalową nosiły oznaczenie AKMS. W odróżnieniu od poprzedniej odmiany zmodernizowany karabinek jest lżejszy, łatwiejszy w wytwarzaniu, zastosowano w nim opóźniacz, urządzenie osłabiające odrzut i inną kolbę. Broń posiada celownik krzywkowy otwarty, nastawy są do 800m w odmianie podstawowej i do 1000m w zmodernizowanej. Na podstawie AKMu skonstruowano karabinek maszynowy RPK, główne różnice w stosunku do pierwowzoru to grubsza i dłuższa lufa, przymocowany do lufy składany dwójnóg oraz inna kolba. Karabinki RPK wyposażone w kolbę składaną na bok broni posiadają oznaczenie RPKS. Niezależnie od wersji zastosowano przełącznik rodzaju ognia pełniący rolę bezpiecznika, jego dźwignia znajduje się po prawej stronie komory zamkowej, górna nastawa zabezpiecza broń, środkowa umożliwia strzelanie ogniem ciągłym, natomiast dolna pozwala na strzelanie ogniem pojedynczym. Do karabinka AK można zamontować bagnet oraz granatniki GP25 Kastior i GP30 Obuwka, po dołączeniu specjalnej szyny montażowej możliwy jest montaż lunety. W latach 70-tych w Rosji rozpoczęto produkcję małokalibrowej odmiany tej broni która zastąpiła poprzednie wersje na amunicję 7,62x39mm, był to AK-74 dostosowany do naboju 5,45x45mm. AK był wielokrotnie kopiowany, na przykład fińską kopią jest M76 Valmet, w Izraelu skonstruowano karabinek Galil będący kopią AK dostosowaną do amunicji 5,56x45mm. W Polsce w latach 90-tych rozpoczęto produkcję Beryla, jest to modyfikacja AKMu do naboju 5,56x45mm. Tak więc karabinek AK jest bardzo dobrą, niezawodną i odporną bronią.
wersja AK (AK-47) AKM RPK
nabój 7,62x39mm 7,62x39mm 7,62x39mm
prędkość początkowa pocisku 715m/s 715m/s 745m/s
długość lufy 415mm 415mm 591mm
długość 870mm 870mm 1040mm
nastawy celownika od 100m do1000m, co 100m od 100m do1000m, co 100m od 100 do 1000m, co 100m
masa 4,3kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 3,6kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 5kg z pełnym magazynkiem na 40 naboi, 5,6kg z pełnym magazynkiem na 75 naboi
szybkostrzelność teoretyczna 600 pocisków na minutę 600 pocisków na minutę 600 pocisków na minutę
Karabinek automatyczny AKM z granatnikiem GP25
Karabinek maszynowy RPK skonstruowany na podstawie karabinka automatycznego AKM
Rozłożony karabinek AK
Od lewej: dwurzędowy magazynek do AK o pojemności 30 naboi, dwurzędowy magazynek do RPK o pojemności 40 naboi,
magazynek bębnowy do RPK o pojemności 75 naboi. Wszystkie widoczne na zdjęciu magazynki mogą służyć do zasilania
karabinka automatycznego AK i karabinka maszynowego RPK
Karabinek AKMS z prototypowym dwurzędowym magazynkiem łukowym o pojemności 100 naboi
Zmodyfikowany karabinek AK, broń wyposażona jest w teleskopową kolbę o regulowanej długości, łoże z uniwersalnymi
szynami montażowymi Picatinny oraz nakładkę na rurę gazową z szyną Picatinny
AK-74
Rosjanie po zakończeniu wojny w Wietnamie mogli być zadowoleni ze swych karabinków automatycznych, okazały się bowiem bronią posiadającą dużą siłę ognia przy dużej niezawodności. Rosjanie stwierdzili jednak że amerykański M16 zasilany jest nabojem małokalibrowym, co dało impuls do rozpoczęcia prac nad własną amunicją małokalibrową. W latach 70-tych skonstruowany został małokalibrowy nabój pośredni 5,45x39mm, do nowego naboju skonstruowano nową odmianę karabinka AK oznaczoną jako AK-74. Karabinek AK-74 działa w ten sam sposób co standardowy AK, zastosowano odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie odbywa się na zasadzie obrotu zamka. Broń zasilana jest z dwurzędowych magazynków łukowych na 30 naboi, możliwe jest również korzystanie z magazynków 45 nabojowych od karabinku maszynowego RPK-74, magazynki wykonane są z tworzywa sztucznego. Przełącznik rodzaju ognia pełniący również funkcję bezpiecznika umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym, jego dźwignia znajduje się z prawej strony broni. Na końcu lufy znajduje się hamulec wylotowy zmniejszający odrzut i podrzut podczas strzelania seriami, chwyt pistoletowy został wykonany z tworzywa sztucznego. Łoże oraz kolba stała zostały wykonane z drewna, później zaczęto stosować łoża i kolby wykonane z tworzywa sztucznego. Odmiana AKS-74 posiada kolbę metalową składaną na bok broni, w AKS-74U zastosowano kolbę składaną i krótszą lufę. Na podstawie AK-74 skonstruowano karabinek maszynowy RPK-74 posiadający grubszą i dłuższą lufę, przymocowany do lufy dwójnóg oraz inną kolbę. Odmiana RPK-74 z kolbą składaną na bok komory zamkowej nosi oznaczenie RPKS-74. Podobnie jak w AK, tak i w AK-74 istnieje możliwość zamontowania granatników GP25 Kastior i GP30 Obówka. Celownik jest krzywkowy otwarty, po zamontowaniu specjalnej szyny możliwe jest zastosowanie lunety. W zmodernizowanym karabinku AK-74M zastosowano składaną na bok broni kolbę z tworzywa sztucznego, wzmocnioną komorę zamkową i standardowo montowaną szynę do montażu lunety. Bardzo ciekawymi odmianami są AK-101 zasilany natowską małokalibrową amunicją pośrednią 5,56x45mm oraz Sajga na naboje śrutowe kalibru 12. Tak więc AK-74 jest bardzo dobrą, niezawodną i odporną bronią, która w porównaniu z poprzednikiem charakteryzuje się większą celnością, mniejszym odrzutem oraz bardziej skutecznym nabojem.
wersja AK-74 AK-101 AKS-74U RPK-74
nabój 5,45x39mm 5,56x45mm 5,45x39mm 5,45x39mm
prędkość początkowa pocisku 900m/s 910m/s 735m/s 960m/s
długość lufy 415mm 415mm 210mm 590mm
długość 943mm 700mm z kolbą złożoną, 943mm z kolbą rozłożoną 490mm z kolbą złożoną, 735mm z kolbą rozłożoną 1060mm
masa 3,6kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 3,8kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 3kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 5kg z pełnym magazynkiem na 45 naboi
nastawy celownika od 100 do 1000m co 100m od 100m do 1000m co 100m od 100 do 500m co 100m od 100 do 1000m co 100m
szybkostrzelność teoretyczna 650 pocisków na minutę 600 pocisków na minutę 750 pocisków na minutę 600 pocisków na minut
Subkarabinek AKS-74U
AKS-74UN, jest to odmiana subkarabinka AKS-74U wyposażona w boczny montaż lunety.
Na broni znajduje się celownik noktowizyjny NSPU należący do noktowizorów generacji 1+
Karabinek automatyczny AK-74
Karabinek maszynowy RPK-74
Karabinek maszynowy RPKS-74
AN94 Abakan
AN94 Abakan to rosyjski karabinek automatyczny mający w założeniach zastąpić AK-74. Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie następuje za pomocą obrotu zamka. AN94 powstał w ramach konkursu na broń która miała mieć podwyższoną celność podczas strzelania seriami, toteż podczas wystrzelenia 2 strzałowej serii pociski zostają wystrzelone z ogromną szybkostrzelnością teoretyczną, co powoduje że wylatują z lufy zanim broń zdąży odrzucić do góry od siły wystrzału. Podczas strzelania ogniem ciągłym karabinek pierwsze 2 pociski wystrzeliwuje ze wspomnianą ogromną szybkostrzelnością, następnie strzela z szybkostrzelnością wynoszącą 650 pocisków na minutę. Znajdujący się przed spustem przełącznik rodzaju ognia umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym, ciągłym i wystrzelenie serii. AN94 podobnie jak AK-74 strzela małokalibrowym nabojem pośrednim 5,45x39mm, zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych na 30 naboi. Pod Abakanem podobnie jak w karabinku AK można zamontować granatniki GP25 Kastior i GP30 Obówka. Karabinek AN94 nie zdołał wejść do produkcji na dużą skalę, ponieważ brakowało mu prostoty i niezawodności AK-74. Większość egzemplarzy posiada kolbę erkaemową, która podobnie jak łoże i chwyt pistoletowy została wykonana z tworzywa sztucznego. We wnętrzu karabinka zastosowano dosyć nietypowy mechanizm złożony z bloczków i linek, który podobno może powodować dosyć duże kłopoty z czyszczeniem broni. Podczas eksploatacji okazało się również że możliwość celnego wystrzelenia serii nie jest tak ważnym czynnikiem jak myślano, tak więc jest to przykład broni która mimo swych zalet okazała się w praktyce gorsza od poprzednika.
nabój- 5.45x39mm
długość z rozłożoną kolbą- 943mm
długość lufy- 405mm
pojemność magazynka- 30 naboi
waga pełnego- 3.85kg
szybkostrzelność- seria 1800 na minutę, ciągły 650 na minutę
zasięg- 700 metrów
Karabinek AN94 Abakan z granatnikiem GP30
M16
M16 to amerykański karabinek automatyczny skonstruowany przez Eugene Stonera, broń wprowadzono do uzbrojenia w latach 60-tych jako następcę karabinu automatycznego M14. W odróżnieniu od M14 nowy karabinek strzela małokalibrowym nabojem pośrednim 5,56x45mm, dzięki temu jest lżejszy i bardziej stabilny podczas strzelania seriami. Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, co ciekawe nie zastosowano tłoka, gazy dostarczane są bezpośrednio na zamek. Zastosowanie takiego rozwiązania powoduje zmniejszenie niezawodności konstrukcji. Ryglowanie odbywa się za pomocą obrotu zamka. Podczas strzelania rączka służąca do napinania zamka pozostaje nieruchoma. Dopchnięcie niedomkniętego z powodu zanieczyszczeń zamka za pomocą rączki zamkowej nie jest możliwe, dlatego też od wersji M16A1 broń posiada ręczny dosyłacz zamka. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, do jego zwalniania służy przycisk umieszczony z lewej strony broni. Zastosowano przełącznik rodzaju ognia pełniący funkcję bezpiecznika, w pierwszych wersjach umożliwiał on strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym. Łoże znajdujące się przed magazynkiem, chwyt pistoletowy i kolba zostały wykonane z tworzywa sztucznego, dużo części zostało wykonanych z aluminium w celu zmniejszenia masy konstrukcji. Zasilanie na początku odbywało się z dwurzędowych magazynków pudełkowych o pojemności 20 naboi, w 1970r wprowadzono magazynki łukowe mieszczące 30 naboi. Standardowe magazynki wykonane są z aluminium, firma Heckler und Koch GmbH produkuje również magazynki stalowe. Zastosowanie magazynków stalowych podobno zwiększa niezawodność broni o 30-50 procent. Skonstruowano również magazynki siodłowe BETA C-MAG o pojemności 100 naboi, nie zostały one jednak wprowadzone do uzbrojenia armii amerykańskiej. Odmiana M16A2 różni się od poprzednika lufą z gwintem o krótszym skoku oraz przyrządami celowniczymi. W latach 90-tych wprowadzono do użycia M4, jest to odmiana z krótszą lufą i teleskopową kolbą o regulowanej długości. Przełącznik rodzaju ognia w wersjach M16A2, M16A4 i M4 nie pozwala na strzelanie ogniem ciągłym, zamiast tego wprowadzono możliwość strzelania 3 strzałowymi seriami. Celownik jest otwarty z przeziernikiem, co ciekawe w wersjach M16A3, M16A4 oraz M4A1 zastosowano zdejmowany chwyt transportowy, pod którym znajduje się szyna Picatinny ułatwiająca montaż lunety. Zarówno pod M4 jak i pod M16 można podczepić granatnik podwieszany M203. Tak więc karabinek automatyczny M16 jest dobrą bronią która posiada niezłą ergonomię, jednak brak tłoka gazowego zmniejsza jej niezawodność.
wersja M16A1 M16A2 M4
nabój 5,56x45mm w odmianie M193 5,56x45mm w odmianie SS109 (M855) 5,56x45mm w odmianie SS109 (M855)
prędkość początkowa pocisku 945m/s 975m/s 907m/s
długość lufy 508mm 508mm 370mm
długość 986mm 1006mm 757-838mm zależnie od ustawienia kolby
masa 3,6kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi 4,43 z pełnym magazynkiem na 30 naboi 3kg z pełnym magazynkiem na 30 naboi
tryby ognia pojedynczy i ciągły pojedynczy i 3 strzałowa seria pojedynczy i 3 strzałowa seria w M4, pojedynczy i ciągły w M4A1
szybkostrzelność teoretyczna 700 pocisków na minutę 800 pocisków na minutę 800 pocisków na minutę
Subkarabinek M4A1 z granatnikiem M203
Subkarabinek M4A1 z celownikiem noktowizyjnym
Karabinek automatyczny M16A4
Stag-15L Model 2L, jest to produkowana w firmie Stag Arms odmiana subkarabinka M4A1 przeznaczona dla strzelców leworęcznych.
W odróżnieniu od standardowej wersji łuski wyrzucane są na lewą stronę broni
Od lewej: dwurzędowy magazynek pudełkowy o pojemności 20 naboi, dwurzędowy magazynek łukowy o pojemności 30 naboi,
magazynek siodłowy BETA C-MAG o pojemności 100 naboi. Wszystkie widoczne na zdjęciu magazynki mogą służyć do zasilania
karabinka automatycznego M16 lub subkarabinka M4. Magazynki BETA C-MAG nie zostały przyjęte do uzbrojenia armii amerykańskiej
Karabinek automatyczny M16A1
Instrukcja obsługi do karabinka M16 opracowana w formie komiksu
Steyr AUG
Steyr AUG to austriacki karabinek automatyczny którego produkcja rozpoczęła się w 1978r. Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie odbywa się poprzez obrót zamka. Jak widać konstrukcja jest w układzie bull-pup (bezkolbowym), dzięki temu karabinek jest krótki przy zastosowaniu długiej lufy. Steyr AUG strzela standardowym natowskim małokalibrowym nabojem pośrednim 5,56x45mm, zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 lub 42 nabojów. Magazynek wykonany został z półprzezroczystego tworzywa sztucznego, możliwe jest również stosowanie magazynków matowych. Chwyt pistoletowy i kolba stanowiąca integralną część broni wykonane zostały z tworzywa sztucznego w celu zmniejszenia masy, komora zamkowa jest odlewem ze stopu lekkiego. Standardowym celownikiem jest luneta o powiększeniu 1,5x zamontowana na specjalnym wsporniku. Co ciekawe lufa jest wymienna, dlatego też broń można bez problemu przekształcić w karabinek maszynowy (Steyr AUG HBAR) lub subkarabinek, na jej końcu znajduje się tłumik płomieni. Broń posiada przełącznik rodzaju ognia, rodzaj wybiera się poprzez naciśnięcie spustu do oporu (ogień ciągły) lub do połowy, co daje pojedynczy strzał. Steyr AUG posiada 2 okna wylotowe łusek, znajdujące się z lewej i prawej strony broni, jeśli karabinek użytkuje strzelec praworęczny zaślepione jest okno wylotowe znajdujące się z lewej strony. Aby przystosować karabinek dla strzelców leworęcznych należy wymienić zamek i zaślepić okno wylotowe łusek znajdujące się z prawej strony broni. Możliwy jest montaż dwójnogu, wspornika do mocowania innej lunety, granatnika podwieszanego M203 i przedniego chwytu pistoletowego. Na australijskiej odmianie o oznaczeniu F88 można zamontować urządzenie OAVD do celnego strzelania zza węgła. Na podstawie karabinka Steyr AUG skonstruowano pistolet maszynowy AUG-P. Aby dokonać konwersji karabinka na pistolet maszynowy AUG-P należy wymienić lufę, zamek oraz zastosować adapter modyfikujący gniazdo magazynka. AUG-P działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, strzela nabojem 9x19mm Parabellum, zasilany jest z dwurzędowych magazynków pudełkowch mieszczących 25 lub 32 naboje. Tak więc karabinek automatyczny Steyr AUG jest bardzo dobrą, uniwersalną bronią, która posiada niedużą masę i niezłą ergonomię.
wersja AUG AUG HBAR AUG-P
nabój 5,56x45mm 5,56x45mm 9x19mm Parebellum
długość lufy 508mm 621mm 420mm
długość 805mm 900mm 665mm
masa pustego 3,8kg 4,9kg 3,3kg
pojemność magazynka 30 lub 42 naboje 30 lub 42 naboje 25 lub 32 naboje
szybkostrzelność teoretyczna 750 pocisków na minutę 750 pocisków na minutę 700 pocisków na minutę
Pistolet maszynowy Steyr AUG-P skonstruowany na podstawie karabinka automatycznego Stery AUG
Karabinek maszynowy Steyr AUG HBAR
G36
Nowe osiągnięcie firmy Heckler&Koch, G 36 jest modułowym systemem broni na amunicję 5.56x45mm NATO (.223 Remington). Broń ta jest niemal całkowicie skonstruowana z wytrzymałego, wzmacnianego włóknem węglowym materiału polimerowego. Wykorzystano w niej prosty, samoregulujący system odprowadzania gazu. Lufa G 36 jest wymienna. Dzięki temu z broni tej można utworzyć karabin, karabinek lub wersję erkaemową.(1)
Na przełomie lat '80 i '90 Bundeswehra nie zdecydowała się na wprowadzenie G41 firmy Heckler & Koch do standardowego uzbrojenia. W 1990 roku H&K rozpoczął prace nad nową bronią. Podstawową wersją miał być karabin szturmowy, wyróżniający się małą masą, niskimi kosztami produkcji i konwencjonalną konstrukcją. Do klasycznych rozwiązań dodano współczesne osiągnięcia technologii i ergonomii. Nowa broń została przyjęta do uzbrojenia Bundeswehry w 1995 roku jako G36. Jest ona produkowana w trzech podstawowych wariantach. Wszystkie mają taką samą komorę zamkową, kolbę, zamek i suwadło. Różnią się jedynie lufami i nakładkami.
W G36 szeroko zastosowano materiały syntetyczne. Jest to drugi po Steyer AUG produkowany seryjnie karabin samoczynny z plastikową komorą zamkową. Metalowe są: lufa, zespół zamka z suwadłem, urządzenie powrotne, kołki łączące, część elementów mechanizmu spustowego. Komora zamkowa, kolba, nakładki lufy, uchwyt do przenoszenia broni, chwyt oraz część mechanizmu spustowego wykonane są technologią wtrysku z wytrzymałego tworzywa poliamidowego wzmacnianego włóknem węglowym. W porównaniu ze stalą i stopami metali tworzywa sztuczne mają wiele zalet - nie korodują, wolno się zużywają, są odporne na działanie środków chemicznych, mają małą masę i dużą wytrzymałość. Polimery mają mniejszą od metali rozszerzalność temperaturową.
Części metalowe pokryte zostały antykorozyjną powierzchnią. Kuta na zimno lufa wykonana jest z odpornej na korozję stali chromowanej. Jej wewnętrzny przewód jest dodatkowo chromowany, z zewnątrz lufa jest oksydowana na czarno. Dzięki szerokiemu zastosowaniu polimerów masa broni jest niewielka, broń jest odporna na korozję i trwała. Niektórzy krytykują zbyt małą wytrzymałość kolby na uszkodzenia mechaniczne. Karabin bez magazynka waży 3,6 kg (więcej niż polski Beryl). Masa ta zapewnia niewielki odrzut. Wadą broni jest szybkie nagrzewanie się nakładek lufy przy prowadzeniu intensywnego ognia. Broń działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w lufie. W porównaniu z M16 system gazowy G36 jest szczelny - gazy nie przedostają się na suwdło, dzięki czemu nie wymaga ono intensywnego czyszczenia po strzelaniu. G36 nie zacina się i jest bardziej niezawodny od M16. Zastosowanie "pływającej" lufy korzystnie wpływa na celność.
Podstawowy, 30 nabojowy łukowy magazynek wykonany jest z przezroczystego tworzywa. Można dzięki temu kontrolować jego stan. Magazynki nie spełniają zaleceń standaryzacyjnych NATO. Jest tak być może dlatego, że w odróżnieniu od NATO-wskich karabinków, G36 ma dźwignię zatrzsku magazynka między kabłąkiem spustu a gniazdem magazynka. Magazynki G36 wyposażono w zatrzaski na bocznych sciankach, dzięki temu można je łączyć w szereg. Odstęp między ściankami magazyków jest na tyle duży, że mieści się w nim ściana gniazda. Jeden załadowany magazynek waży ok 500 g optymalne więc wydaje się łączenie ich po dwa. G36 może też współpracować ze 100 nabojowymi magazynkami Beta.
Wszystkie wersje G36 są wyposażone w składaną, konturową kolbę z tworzywa sztucznego. Jest ona bardzo wysokiej jakości. Nie składa się podczas strzelania , manipulowania bronią, czołgania. Rozmiary stopki są bardzo dobrze dobrane, lepiej niż w niektórych kolbach drewnianych. Kolba jest współosiowa z lufą co zmniejsza podrzut. Do każdej wersji G36 można zamontować na końcu nakładek lufy dwójnóg. Gdy jest złożony pod nakładki nie przeszkadza w strzelaniu bez podparcia. Każdy niemiecki G36, G36K i MG36 mają celownik optyczny o powiększeniu 3,5x wraz z celownikiem kolimatorowym. Dla porównania Steyer AUG ma celownik optyczny o powiększeniu 1,5x i bez kolimatora.
Dzięki szerokiemu zastosowaniu polimerów i sprawdzonym rozwiązaniom konstrukcyjnym broń jest prosta w obsłudze. Bieżące czyszczenie wewnętrznych mechanizmów nie jest potrzebne. Producent podaje, że jeden z egzemplarzy broni przeszedł pomyslnie wystrzelenie 20 tysięcy naboi bez jakiegokolwiek czyszczenia. G36 jest przeznaczony zarówno dla strzelców lewo- jak i praworecznych. Środek ciężkości broni znajduje się bliżej wylotu lufy. Jest to korzystne przy strzelaniu instynktownym, na małych odległościach, przy strzelaniu "z biodra" lub "po lufie", gdy strzelając nie korzysta się z przyrządów celowniczych.
Części ruchome w G36 mają niewielką masę. Wpływa to na mały odrzut broni, co ułatwia kontrolowanie ognia seryjnego. Broń bez problemu spełniła wymagania dla M16 dotyczące skupienia w ogniu pojedynczym. Próby tej nie przechodzi np. AKM lub AK74.
G36 ma budowę modułową. Każdy model w zależności od zastosowanego zespołu spustowo-uderzeniowego może strzelać: ogniem pojedynczym i ciągłym; ogniem pojedynczym, seriami 2-strzałowymi i ogniem ciągłym; ogniem pojedynczym i seriami 2-strzałowymi; tylko ogniem pojedynczym.
G36k
G36k jest to wersja karabinkowa G36 z lufą o długości 32 cm. Szczególnie odpowiednia dla oddziałow pomocniczych, dla załóg wozów bojowych. Wersja ta jest nieco mniej celna od wersji podtawowej lecz mniejsza o 15 cm długość broni jest dużą zaletą podczas skoków spadochronowych. Gabarytowo G36k jest podobny do Colt M4, SIG 551, Galil SAR. Ma o 8 cm dłuzszą lufę od polskiego Mini-Beryla. Różnicą do G36 jest inne urządzenie wylotowe, podobne do tego znanego z karabinka HK53. Do G36k można zamontować dwójnóg.(2)
Dane techniczne:
kaliber: 5.56 mm
masa: 6.62 lb (ok. 3 kg)
długość lufy: 32 cm
długość z kolbą rozłożoną: 33.78 in (ok. 86 cm)
długość z kolbą złożoną: 24.21 in (ok. 62 cm)
G36 Compact
G36 Compact jest 5.56 karabinkiem z 9 calową lufą (ok. 23 cm). Ze złożoną kolbą jest krótszy od MP5. Posiada dodatkowy pionowy uchwyt, skróconą okładzinę lufy z sześcioma zaczepami do dodatkowego wyposażenia i skrócony wylot płomieni.
Dane techniczne:
kaliber: 5.56 mm
masa: 6.28 lb (ok. 2.7 kg)
długość lufy: 9 in (ok. 23 cm)
długość z kolbą rozłożoną: 28.27 in (ok. 72 cm)
długość z kolbą złożoną: 19.69 in (ok. 50 cm)
Ostatnio edytowany przez himera (2009-08-27 22:55:58)
Offline
Nie mogę z tego kałasza z tym magazynkiem na 100 naboi, wiocha hehehe
Offline
Trochę za dużo tych informacji z netu (mam mętlik w oczach) .Każdy wie co ma.A jak nie wiewie to www.google.pl
Offline